Leczenie uzupełniające

Jest możliwe, że do czasu wykrycia raka piersi pewna część komórek nowotworowych przemieściła się z miejsca samego guza do innych części organizmu. Nawet wtedy, kiedy rozsiew nie jest widoczny i wykrywalny znanymi metodami diagnostycznymi mógł on mieć miejsce, ponieważ przerzuty zwykle pojawiają się nieco później niż zmiana pierwotna. Znane są opinie, że w około 70% przypadków małe grupy komórek rakowych, w postaci tzw. mikroprzerzutów, rozsiewają się po organizmie przez układ krwionośny lub limfatyczny, i dzieje się tak często zanim pierwotny guz stanie się wyczuwalny.

Tak, więc pomimo wykonania operacji i usunięcia zmiany w piersi po zdiagnozowaniu choroby istnieje ryzyko, że część zmian nowotworowych pozostanie w organizmie. Jeżeli komórki te nie zostaną zniszczone i będą mogły się rozrastać i namnażać, jest wielce prawdopodobne, że nastąpi nawrót choroby lokalnie, w miejscu powstania guza pierwotnego bądź w innej części organizmu, dokąd komórki rakowe dotarły i spowodowały powstanie przerzutowego ogniska wtórnego. Z tego powodu, aby upewnić się, że w organizmie zniszczone zostały wszystkie komórki nowotworowe, oprócz zabiegu chirurgicznego stosuje się pewną formę terapii dodatkowej, zwanej leczeniem uzupełniającym. Stosowane są trzy rodzaje terapii uzupełniającej:

• napromienianie okolicy piersi w celu zmniejszenia ryzyka nawrotu choroby,
• terapia hormonalna,
• chemioterapia z zastosowaniem leków cytostatycznych.

Dwie ostatnie formy terapii, chemioterapia i terapia hormonalna, zwane terapią systemową, mają na celu niedopuszczenie do powstawania wtórnych ognisk chorobowych poza miejscem powstania nowotworu. Jedna z tych form leczenia systemowego proponowana jest znacznej większości pacjentek, nawet po przebytej operacji i radioterapii, ponieważ dzięki temu uzyskuje się znaczne obniżenie śmiertelności w kolejnych latach (około 25%).

Jest oczywiste, że idealny lek stosowany w chorobie nowotworowej powinien niszczyć komórki chore nie niszcząc zdrowych. Niestety, znane dzisiaj leki cytostatyczne nie są do takiego stopnia wybiórcze i przy ich stosowaniu pojawiają się uboczne objawy leczenia. Dlatego należy omówić z lekarzem potencjalne możliwości wystąpienia skutków ubocznych przed decyzją o sposobie leczenia uzupełniającego.