Czy chemioterapia wpłynie na życie seksualne?
Wielu chorych nie odczuwa niekorzystnego wpływu chemioterapii na życie seksualne w trakcie leczenia. Są tacy chorzy, u których dochodzi jednak do upośledzenia tej sfery życia.
Zmiany, o jakich mowa, są zwykle niewielkie i krótkotrwałe. Chory może na przykład odczuwać okresowo znużenie lub wyczerpanie, które obniża aktywność seksualną. W odrzucaniu potrzeby życia seksualnego może mieć udział niepokój związany z chorobą i leczeniem. Często jest to niepokój o wynik leczenia, o to w jaki sposób będzie sobie radzić rodzina, o sprawy finansowe. Tego rodzaju odczucia odsuwają na dalszy plan potrzebę utrzymywania współżycia płciowego.
Jeszcze raz trzeba podkreślić, że są to sytuacje krótkotrwałe i nie ma medycznego uzasadnienia rezygnacja z pożycia płciowego. Jedyną ważną sprawą jest konieczność zachowania zasad antykoncepcji w trakcie chemioterapii niezależnie od tego, który z partnerów jest poddawany leczeniu.
Największy problem stanowi przedwczesne przekwitanie u kobiet poddanych chemioterapii przed okresem normalnej menopauzy. U tych kobiet mogą wystąpić nieprzyjemne objawy (uderzenia gorąca i poty, wysychanie skóry i śluzówek zwłaszcza pochwy, spadek popędu płciowego). W wielu sytuacjach (przede wszystkim zależnie od typu nowotworu) lekarz może złagodzić te dolegliwości przez zastosowanie leków hormonalnych (nie jest to niestety równoznaczne z przeciwdziałaniem menopauzie). W celu złagodzenia uczucia suchości w pochwie można stosować specjalne kremy lub maści.
Leczenie hormonalne nie ma w większości wypadków negatywnego wpływu na samą chorobę nowotworową.
Praktycznie jedynym przypadkiem, kiedy należy z ostrożnością podchodzić do leczenia hormonalnego (łagodzącego dolegliwości menopauzalne)jest rak piersi.
Wszelkie problemy dotyczące życia seksualnego powinny być omówione z lekarzem przed leczeniem. Nie należy obawiać się podjęcia rozmowy na ten temat. Lekarz powinien wytłumaczyć wszystkie aspekty problemu.
To samo (konieczność dyskusji i wzajemnego zrozumienia) odnosi się do partnera. Nawet przy założeniu, że nie pojawią się żadne problemy partner może czuć się niepewnie i oczekiwać argumentów przekonywających o bezpieczeństwie pożycia.
Pokonywanie takich problemów, jak pożycie seksualne, jest trudne zwłaszcza wtedy, kiedy chory musi się zmierzyć z jednej strony z chorobą, a z drugiej strony z innymi ubocznymi skutkami chemioterapii. Warto jednak pamiętać, że większość objawów ubocznych ma charakter przejściowy (nawet przedwczesna menopauza, o której wcześniej wspominano) i ich ustąpienie jest na ogół kwestią czasu (po zakończeniu leczenia).
