Problemy psychologiczne
Choroba nowotworowa nie tylko zmienia obraz życia w sferze fizycznej, ale co najmniej tak samo wpływa na psychikę chorych. Osoby, chore na raka, mają wiele obaw, a jednocześnie skłonne są do zamykania się w sobie. Boją się powiedzieć o swoich lękach nie tylko lekarzowi, ale również najbliższym. Wiąże się to z wciąż panującym przekonaniem, że lekarzowi nie należy zbytnio naprzykrzać się ze swoim strachem. Z drugiej strony kobiety pragną, aby jak najmniej osób z ich otoczenia wiedziało o ich chorobie, operacji, czy utracie piersi.
Badania wykazały, że problemy psychologiczne nie są wcale mniejsze, gdy w grę wchodzi jedynie usunięcie guza, a nie całej piersi. Niektórzy lekarze sądzą, że pacjentka poddająca się operacji usunięcia guza boi się znacznie mniej niż kobieta poddająca się mastektomii, co może być podłożem problemów i konfliktów tak w trakcie leczenia jak i w okresie kontroli po operacji. Każda kobieta, która czuje się bezsilna w takiej sytuacji, powinna porosić o przeprowadzenie testu oceniającego stan psychiczny.
Niepokoje kobiet wynikają z wciąż małego zrozumienia konieczności zabiegu operacyjnego oraz nie zapoznania się z jego zaletami, jak i skutkami ubocznymi, które mu towarzyszą. Pacjentki, poddawane radioterapii, boją się skutków ubocznych promieniowania (np. problemów z zajściem w ciążę). Mimo to największe obawy wzbudza chemioterapia, gdyż wywołuje najwięcej skutków ubocznych (np. wymioty, utratę włosów, podwyższenie ryzyka infekcji). Najważniejsze jest, by kobiety nauczyły się mówić o swoim strachu. Nie muszą one cierpieć w milczeniu, powinny poinformować lekarza prowadzącego o swoich obawach i prosić o pomoc. Nikt nie oczekuje od kobiet chorych na raka piersi heroicznej stoickiej postawy w tak trudnych chwilach. Kobiety powinny o tym pamiętać.
Istotnym problemem psychologicznym jest obraz własnego ciała po mastektomii. Jest to problem ważny zarówno dla osób w młodszym wieku jak i kobiet starszych, nieaktywnych seksualnie. Wszystkie boleśnie przeżywają utratę piersi. Część kobiet ma wrażenie, że otaczające osoby wiedzą o utracie piersi, że mogą o tym mówić, stwarzając niezręczną sytuację. Prowadzi to do zaburzeń emocjonalnych, unikania towarzystwa i zamykania się we własnym kręgu. W miarę możliwości należy starać się aby nie doprowadzać do takiego stanu.
Prawdą jest, że jedna na pięć kobiet traci zainteresowanie seksem w ciągu kilku miesięcy po mastektomii. Wiąże się to z niską samooceną tych kobiet, obawami przed niezadowoleniem partnera, a także ogólnym przygnębieniem i stresem z powodu choroby. W przypadku zastosowania leczenia uzupełniającego pacjentka jest szczególnie wrażliwa na bodźce negatywne i prawdopodobnie silniej odczuwa dolegliwości fizyczne, zmiany w życiu seksualnym i utratę poczucia kobiecości lub atrakcyjności. Pierś po radioterapii może stracić wrażliwość na dotyk i partner niekiedy bywa tym rozczarowany. Jeżeli piersi były dla kobiety przed operacją ważnym źródłem podniecenia erotycznego, potrzebuje ona pomocy i rady, aby znaleźć sposoby przeżywania satysfakcji z życia płciowego. Należy jednak pamiętać, że przeżycia związane z walką z chorobą sprawiają, że pragnienia seksualne odsuwają się na dalszy plan. Często zdarza się, że choroba żony zbliża do siebie małżonków i cementuje związek.
Najważniejsze, więc, jest by kobiety, chore na raka piersi, wiedziały z czym wiąże się ich choroba, jakie są sposoby leczenia oraz jakie skutki uboczne występują przy poszczególnych metodach. Częste rozmowy kobiety z lekarzem oraz najbliższymi sprawiają, że kobieta lepiej znosi leczenie. Komfort psychiczny jest niezbędny do szybkiego wyzdrowienia.
