Rekonstrukcja piersi z wykorzystaniem wyspowych płatów skórno-mięśniowych
W tym rodzaju rekonstrukcji wykorzystuje się płaty mięśnia i skóry, zwane wyspowymi płatami skórno–mięśniowymi, które zwykle pobiera się z grzbietu lub brzucha pacjentki. W tych okolicach ciała występują duże, bogato unaczynione obszary, które mogą dostarczyć wystarczająco dużo skóry, tkanki tłuszczowej oraz mięśniowej do odtworzenia kształtu piersi. Duży mięsień pobrany z grzbietu to mięsień najszerszy grzbietu a mięsień pobrany z brzucha to mięsień prosty brzucha.
Ten rodzaj rekonstrukcji wskazany jest dla pacjentek, u których przeprowadzenie rozprężania tkanek jest niemożliwe, ponieważ w trakcie mastektomii zostanie usunięte lub usunięto dużą ilości skóry i mięśni z klatki piersiowej, lub u których na skutek radioterapii skóra nie jest wystarczająco elastyczna. Ten rodzaj rekonstrukcji może być również właściwy do odtworzenia dużej piersi. Bez względu na rodzaj rekonstrukcji, kobiety z dużymi piersiami zwykle muszą poddać się zmniejszeniu zachowanej piersi.
Każdy rodzaj rekonstrukcji z wykorzystaniem płatów własnych jest poważną operacją i wymaga pobytu w szpitalu przez okres około jednego tygodnia. Ten rodzaj rekonstrukcji może być przeprowadzony w celu odtworzenia nowej piersi utraconej w wyniku mastektomii lub w celu uzupełnienia dużej ilości tkanki wyciętej w trakcie lumpektomii.
Wykorzystanie płata skórno-mięśniowego z mięśniem najszerszym grzbietu
Ten rodzaj rekonstrukcji polega na przeszczepieniu płata tkanki tłuszczowej i pokrywającej skóry wraz z jego unaczynieniem w miejsce usuniętej piersi. Płat ten przetaczany jest w tunelu podskórnym tuż pod pachą i umiejscawiany jest tak, aby jak najlepiej odtworzyć kształt nowej piersi. Od łacińskiej nazwy płata (latissimus dorsi) wykorzystywanego do tego rodzaju rekonstrukcji pochodzi jego nazwa „płat LD”.
Ponieważ zwykle ilość tkanki nie jest wystarczająca do pełnego odtworzenia wyniosłości piersi odpowiadającego rozmiarowi zachowanej piersi, dodatkowo pod płatem skóry umiejscawia się implant. Ten rodzaj rekonstrukcji pozostawia bliznę w miejscu, z którego pobrano wyspę skórną, jak również w miejscu odtworzonej piersi.
W efekcie jedna blizna przebiega wokół odtworzonej piersi, a druga na plecach przebiega poprzecznie, toteż paski stanika na ogół zakryją obie blizny. Czasami blizna na plecach może przebiegać ukośnie, przez co przykrycie jej stanikiem będzie trudne, ale strój kąpielowy na pewno ją przykryje.
Pacjentka może zapytać wcześniej swojego chirurga, jaki rodzaj blizny pozostanie po operacji. Dzięki ukośnemu cięciu uzyskuje się większą ilość skóry do wykorzystania przy rekonstrukcji. Nie zawsze jednak wystarcza ona na odtworzenie bardzo dużej piersi. Niektóre kobiety z dużymi piersiami muszą poddać się operacji „podniesienia” piersi (mastopeksja) lub zmniejszeniu zachowanej piersi w późniejszym terminie.
Wykorzystanie płata skórno–mięśniowego z mięśniem prostym brzucha
Płat skórno-mięśniowy pobrany z brzucha jest obracany wraz z systemem ukrwienia z mięśnia brzucha, a następnie przenoszony tunelem podskórnym i umiejscawiany na ścianie klatki piersiowej tak, aby można odtworzyć kształt brakującej piersi. Ilość tkanki uzyskana przez zastosowanie tej techniki jest zwykle wystarczająca do odtworzenia całej piersi i rzadko się zdarza, aby dodatkowo potrzebny był implant.
Płat ten od łacińskiej nazwy wykorzystanego do tej rekonstrukcji płata (Transverse Rectus Abdominis Myocutaneous) nazywany jest „płatem TRAM”.
Blizna po takiej operacji zwykle przebiega poprzecznie, tuż pod linią bikini. W trakcie operacji pępek zostaje przesunięty. Druga blizna przebiega wokół piersi.
Każdy rodzaj rekonstrukcji z wykorzystaniem i przemieszczaniem płatów własnych z grzbietu czy brzucha jest poważną operacją i wymaga pobytu w szpitalu przez okres co najmniej tygodnia. Rekonstrukcja z wykorzystaniem wyspy skórnej z grzbietu zwykle niesie mniejsze ryzyko komplikacji, ale za to często wymaga dodatkowo zastosowania implantu.
Rekonstrukcja z wykorzystaniem płata TRAM niesie ze sobą większe ryzyko komplikacji i dlatego wymaga szczególnych umiejętności lekarza. Może być przeprowadzona tylko u pacjentek szczupłych, z dobrym stanem zdrowia i niepalących. Po wypreparowaniu mięśnia z brzucha pacjentki nakłada się siatkę, która wzmacnia mięśnie i zapobiega powstaniu przepukliny.
Płat wykorzystywany w powyższych typach rekonstrukcji nazywany jest płatem na szypule (pedicled flap). Oznacza to, że wyspowy płat przenoszony jest z jednego miejsca na drugie w tunelu podskórnym na szypule mięśnia a system ukrwienia nie zostaje od płata odcięty.
