Planowanie leczenia
Przypadki zachorowania na raka piersi dzieli się na wczesne i zaawansowane. Określenie to mówi, czy są one operacyjne czy nie. "Wczesny" etap choroby to stadium I lub II, a "zaawansowany" to stadium III lub IV. Dla planowania leczenia oprócz stanu zaawansowania choroby istotny jest także stopień agresywności guza. Zdarzają się przypadki, że pacjentka czuje się dobrze nawet w przypadku rosnącego od dawna, dużego wrzodziejącego guza, który nie rozsiewa się zbyt gwałtownie. Jednocześnie mały guz pierwotny może rozprzestrzeniać się szybko do innych narządów, jeżeli charakteryzuje się dużą agresywnością.
W przypadku wczesnego raka piersi, kiedy proces chorobowy nie przekracza pachowych węzłów chłonnych, leczenie ma na celu miejscowe opanowanie choroby i zniszczenie ewentualnych mikroprzerzutów. Największe znaczenie ma miejscowe opanowanie choroby, które można osiągnąć przez usunięcie guza z odpowiednim marginesem zdrowej tkanki, a następnie serię odpowiednich naświetlań. W przypadku dużych rozmiarów guza lub jego dużej agresywności wykonywana jest mastektomia. We wszystkich przypadkach choroby, z wyjątkiem bardzo wczesnych stadiów choroby, stosowana jest pewna forma terapii uzupełniającej. Kobietom starszym podawany jest tamoksyfen, zaś u pań młodszych stosuje się odpowiednią formę chemioterapii.
W przypadku guza, który osiągnął stadium dużego zaawansowania, istnieje znacznie większe prawdopodobieństwo wystąpienia przerzutów. Stosowana jest wtedy terapia systemowa (u kobiet przed menopauzą jest to chemioterapia), która działa na komórki nowotworu w całym organizmie i może spowodować zmniejszenie guza do takich rozmiarów, przy których możliwe jest wykonanie opercji chirurgicznej.
