Powikłania mogące pojawić się po rekonstrukcji

Ponieważ liczba pacjentek poddających się rekonstrukcji, a tym samym przeprowadzanych operacji, stale rośnie stosowane techniki i używane implanty uległy ulepszeniu. Obecnie stopień i częstotliwość pojawienia się komplikacji, jakie niesie ze sobą rekonstrukcja są znacznie mniejsze niż w przeszłości. Wciąż jednak, tak jak z każdą operacją, również z operacją rekonstrukcji wiąże się pewne ryzyko. Najlepszym rozwiązaniem jest przygotowanie się na wystąpienie pewnych problemów - pomoże to w poradzeniu sobie z nimi, jeżeli rzeczywiście się pojawią.

Problemy związane z każdym rodzajem operacji, a które mogą pojawić się również po rekonstrukcji to krwawienie, problemy z zastosowaniem ogólnego znieczulenia, zbieranie się płynów pod raną (wodniak), ból, dyskomfort i przerośnięcie blizny (bliznowiec).

Powikłania pooperacyjne

Ból i dyskomfort

Uczucie bólu i dyskomfortu wiąże się z każdą operacją. Każda kobieta odczuwa różny stopień nasilenia bólu po rekonstrukcji. Z reguły przez jeden lub kilka dni po operacji konieczne jest zażywanie środków przeciwbólowych i należy o nie poprosić lekarza. Badania wykazują, że pacjentki zażywające środki przeciwbólowe po operacji szybciej wracają do zdrowia.

Dyskomfort i ból mogą być wywoływane przez ruchy ramienia po operowanej stronie zwłaszcza, jeśli rekonstrukcja ma miejsce podczas tej samej operacji, co mastektomia i usunięte zostały również węzły chłonne pod pachą. Konieczne jednak jest dalsze używanie ręki i wykonywanie zaleconych przez fizjoterapeutę ćwiczeń.

Zakażenie

Z każdą operacją wiąże się ryzyko zakażenia. Antybiotyk zwykle zwalczy infekcję, czasami jednak infekcja może się przewlekać pomimo podania antybiotyku. W przypadku rekonstrukcji z zastosowaniem implantu może zaistnieć konieczność wyjęcia implantu w celu wyleczenia infekcji i odczekanie kilka miesięcy przed ponownym jego umiejscowieniem lub poddanie się innemu rodzajowi rekonstrukcji.

Po powrocie ze szpitala pacjentka powinna dokładnie oglądać bliznę po operacji i natychmiast poinformować lekarza jeśli zauważy:

• zaczerwienienie lub zmianę koloru skóry wokół piersi lub szwu;
• wyciek płynów z blizny;
• temperaturę ciała powyżej 38° C .

Zbieranie się płynów pod raną

Po operacji odtwórczej piersi w ranie umiejscawiane są rurki drenażowe, które zbierają i odprowadzają gromadzące się płyny. Są to cienkie, długie, plastikowe rurki połączone z próżniowymi butlami do drenażu. Zwykle usuwane są w kilka dni po operacji jednak po ich usunięciu może utworzyć się wodniak (zbiornik płynu) lub krwiak (zbiornik krwi). Ciało może poradzić sobie z niewielkimi zmianami, jednak jeśli płyny zbierają się w dużych ilościach muszą być usunięte przez lekarza lub pielęgniarkę za pomocą igły i strzykawki.

Gojeniu się rany zwykle towarzyszy swędzenie. Uczucie to może być nieprzyjemne, jednak gojącej się skóry nie wolno drapać. Swędzenie powinno ustępować wraz z gojeniem się rany.

Po rekonstrukcji przeprowadzonej w tzw. trybie natychmiastowym pacjentka może odczuwać mrowienie w dół ramienia po operowanej stronie lub drętwienie górnej części i wewnętrznej strony ramienia. Powodem tego jest fakt przebiegania nerwów przez operowane miejsce. Uczucie to ustąpi z biegiem czasu, choć może trwać do roku od momentu przeprowadzenia operacji.

Pacjentka, u której rodzaj przeprowadzonej rekonstrukcji wymagał pobrania tkanki z brzucha będzie odczuwała dyskomfort przy zginaniu się i prostowaniu przez okres kilku tygodni od operacji. Przytrzymywanie rękoma rany na brzuchu podczas wykonywania ruchów powinno zmniejszać dyskomfort.

Potencjalne powikłania mogące wystąpić w późniejszym czasie

Wytworzenie się torebki łącznotkankowej

Reakcją układu odpornościowego człowieka na obecność ciała obcego, jakim jest implant jest twardnienie tkanki wokół tego ciała. Przez okres kilku miesięcy proces ten będzie naturalną częścią procesu gojenia. Jednak w przypadku nadmiernego twardnienia otaczającej implant tkanki odtworzona pierś będzie twardniała i może zmieniać kształt przez co przestanie "pasować” do zachowanej piersi. Liczba kobiet, u których pojawia się ten problem jest niewielka, a ostatnie udoskonalenia w technikach przeprowadzania rekonstrukcji i samych implantów znacznie zredukowały ryzyko jego wystąpienia. Zazwyczaj torebka łącznotkankowa tworzy się w ciągu pierwszego roku od umieszczenia implantu, czasem jednak okres ten może się wydłużyć do trzech lat.

W niektórych przypadkach implant i powstała wokół niego torebka są usuwane chirurgicznie i natychmiast zastępowane przez nowy implant. Ryzyko wytworzenia się torebki łącznotkankowej, wymagającej dalszej operacji wynosi 10 do 20 procent.

Asymetria (różnica w wyglądzie obu piersi)

Lekarz będzie starał się stworzyć pierś, która wyglądem będzie jak najbardziej zbliżona do zachowanej piersi. Niestety uzyskanie idealnego podobieństwa nie jest możliwe. Jeżeli pacjentka uważa, że nowa pierś nie jest w wystarczającym stopniu podobna do drugiej piersi powinna przedyskutować z lekarzem kwestię operacji plastycznej zachowanej piersi, zmianę ułożenia implantu bądź wymianę implantuj na nowy. Może zaistnieć potrzeba przeprowadzenia innego rodzaju rekonstrukcji, np. wykorzystanie tkanek własnych obok umieszczonego już implantu.

Inne powikłania

W rzadkich przypadkach na skutek rekonstrukcji z wykorzystaniem płata TRAM lub wolnego płata TRAM może pojawić się przepuklina brzuszna. Przyczyną jest usunięcie mięśnia brzucha, co w rezultacie osłabia ścianę brzucha. Aby zapobiec powstaniu przepukliny, jeżeli takie ryzyko istnieje, lekarz może w miejsce usuniętego mięśnia umieścić ochronną siatkę z gazy wzmacniającą ścianę brzucha.

Wykorzystanie mięśnia pobranego z grzbietu może spowodować ograniczenia w ruchach ramienia. Może to utrudniać wykonywanie codziennych czynności takich jak wchodzenie i wychodzenie z wanny lub możliwość uprawiania sportu, np. jazdy na nartach.