Forum

23/07/2004, 19:49

Moje "blizny" - do wszystkich, a szczegolnie do Joli

Dzisiaj mijaja 3 miesiace od operacji.
26 kwietnia usunieto mi prawa piers i wezly chlonne.
Jestem po 3 chemii, doksorubicyna+cylkofosfamid.
Za 10 dni kolejna chemia, a wiec polmetek i badania kontrolne.
Potem przewidziane sa 4 cykle taksoteru (docetaksel).
Brzmi to sucho, ale sa to moje aktualne znaki rozpoznawcze, przynajmniej dla tych wszystkich, ktorzy tu zagladaja. Zaczelam sledzic to forum ok. miesiac temu, przeczytalam wszystkie wasze wypowiedzi, niektore z was to nawet sobie wyobrazam na swoj sposob...Kopalnia wiedzy o chorobie i leczeniu okazaly sie tez dzienniki opublikowane w Galerii, szczegolnie dziennik Any, ktora w swej wspanialomyslnosci nie szczedzi nam szczegolow...
Odkad odkrylam te strony zagladam tu nieustannie. Od poczatku szperajac po internecie, bardziej niz informacji medycznych szukalam wypowiedzi kobiet naznaczonych tak jak ja, pietnem choroby nowotworowej. Kobiet, ktore biegly przez zycie, pracowaly, kochaly, rodzily dzieci, realizowaly...i nagle musialy sie zatrzymac, zeby wypowiedziec te dwa slowa - mam raka...MAM RAKA!...
Ja tez sie zatrzymalam w moim biegu, ale tylko na jedna chwilke, mialam tyle do zrobienia, kolejne wizyty lekarskie, telefony do dzieci, ktore do ostatniej chwili trzymalam z daleka od moich podejrzen, w nadziei, ze okaza sie tylko podejrzeniami...Szesc dni pozniej, w zielonym szpitalnym unifornie jechalam na sale operacyjna, moja corka w tym czasie pokonywala samolotem 2000 kilometrow, aby byc przy mnie, kiedy sie obudze...
Domyslacie sie moze, ze nie przypadkiem tu trafilam, chcialabym zadomowic sie nieco, poznac was blizej, wymienic doswiadczeniami, zainteresowanym poopowiadac o wydarzeniach z ostatnich 3 miesiecy, odpowiedziec na pytania,
jesli potrafie...Trzeba rozmawiac o chrobie, ale nie tylko o chorobie, bo zycie biegnie dalej i nie mozemy zyc tylko kroplowkami...Kazda z nas powinna znalezc sposob
na to, jak wspolzyc z tym niechcianym „lokatorem”, kazda na swoja miare.
Ja tez szukam, i udaje mi sie, zyje wlasciwie tak jak wszesniej, kiedy nie mialam „blizn”, a wlasciwie to z wiekszym jeszcze rozmachem. Blizna po prawej stronie klatki piersiowej ma sie dobrze, zadnej opuchlizny, zadnego zastoju chlonki, reka macham tak samo jak lewa. „Blizna” psychiczna tez nie daje sie we znaki za bardzo, zbyt jestem zajeta, mam wiele, wiele do zrealizowania, pasje do fotografii, podroze,
po pierwszej chemii odbylam podroz samolotem!!! Nigdy, przenigdy nie przypuszczalam, ze sie na to w moim zyciu zdecyduje, i choc uwielbiam czuc grunt pod stopami, mam nastepny bilet w kieszeni, znow wylatuje, w dzien po nastepnej chemii...
Tym sposobem udalo mi sie moze odpowiedziec Joli, ktora napisala kilka dni temu. Jolu, nie ma regul, to jak znosimy chemie zalezy rowniez od nas, od naszej determinacji, od zaakceptowania leczenia, ktore stalo sie nieuniknione, od tego, czego pragniemy dokonac zaraz potem...
Zasiedzialam sie na tym forum. Koncze wiec w nadziei, ze ktoras z was odezwie sie do mnie, choc zdaje sobie sprawe, ze to okres wakacyjny i wiele z was moze znajdowac sie za domem. Taka nadzieje mialy tez np. Paula, Teresa, ale po ich apelu, by wiecej pisac, nie zauwazylam zeby cos sie ruszylo. Moze to wlasnie one zauwaza moja obecnosc?
Mysle, ze rowniez pozegnanie z Iza Rowan przyczynilo sie do tej ciszy, do refleksji. Poznalam Ja tylko poprzez wypowiedzi w forum i jakze was rozumiem...

PS: Nie do konca wiem, jak technicznie funkcjonuje to forum, kiedy ktos chce skontaktowac sie bezposrednio z dana osoba. Czy mozna to zrobic poprzez administracje?