Forum

13/09/2003, 18:35

lekarze

Zupełnie się z Tobą zgadzam. Robiłam kontrolną mammografię, niczego się nie spodziewając. Osoba wydająca mi wynik zapytała czy chcę iść od razu na konsultację. Chciałam. Pan doktor spojrzał na zdjęcia, wyjął wizytówkę swojego prywatnego gabinetu i radził nie lekceważyć sprawy. Tak wyglądała konsultacja. Koleżanka poradziła mi aby zgłosić się do przychodni onkologicznej. Poszłam. Tu lekarz rzucił okiem na zdjęcia i bez ogródek zakomunikował mi: nowotwór prawdopodobnie złośliwy - natychmiastowa amputacja. Szok.Przepłakałam 2 tygodnie czekając na wynik badania histopatologicznego. Niestety - lekarz miał rację. Nikt mnie nie uprzedził jakie są konsekwencje takiej operacji. Po wyjściu ze szpitala wpadłam w depresję ale lekarzowi do głowy nie przyszło, żeby zapisać jakieś tabletki lub choćby skierować do psychologa. A przecież widział co się ze mną działo. Zupełnie się rozsypałam. To nie jest operacja o której się da zapomnieć. Teraz chodzę na kontrolne badania, które ograniczają się do wypisania recepty. To ja muszę wiedzieć o jakie badania powinnam się upominać, bo lekarza to nie interesuje (" może pani lekarz pierwszego kontaktu da skierowanie na mammografie bo to kosztuje a klinika nie ma pieniędzy") a przecież raz w roku powinno się zrobić mammografię drugiej piersi, prześwietlenie płuc,badania cytologiczne, pomiar grubości endometrium ( przy zażywaniu tamoxifenu ), próby wątrobowe, badanie gęstości kości.
Może są lekarze, którzy z chorymi rozmawiają ale ja na takich nie trafiłam.
Agnieszko pozdrawiam Ciebie i szwagierkę - nie dajcie się chorobie na przekór lekarzom.

« poprzedni wpis | następny wpis »