Forum

17/10/2006, 10:28

Ja też podjęłam taka decyzję

Może Cie to zdziwi , ale nie jesteś osamotniona.Ja jestem w podobnym wieku i od maja 2006 roku po usunięciu guzka wiem , że mam raka.Wszyscy twierdzili ,że to gruczolakowłókniak, wszystkie badania wskazywały ,że zmiana jest w 100% łagodna.Guz był usunięty za pomocą mamotomu więc bez kontaktu z powietrzem.Okazało się ,że jest tam malutkie ognisko rakowe, ale niestety zjadliwe.Byłam u wielu onkologów przedstawiali bardzo różniące się między sobą metody leczenia. Ba jestem w posiadaniu dwóch USG , wykonanych w tym samym dniu (jedno w czołowym ośrodku onkologicznym w Polsce drugie u jednego z najlepszych lekarzy czytających USG), które wzajemnie się wykluczją.Wg. jednego jestem całkowicie zdrowa, drugie jest fatalne - robiąca to USG lekarka do momentu, aż nie poznała diagnozy histopatologicznej traktowała mnie jak przewrażliwioną osobę, która koniecznie czegoś szuka a ona uważa ,że jest wszystko w porządku. Jak ją poinformowałam , że mam raka to dopiero zaczęła się wycofywać i nagle wynik z b. dobrego stał się bardzo podejrzany, ba doszukała się nawet powiększonych węzlów chłonnych(?)których wcześniej nie widziała .Więcej - zrobiłam MR piersi (też w czołowym ośrodku) i największym problemem osoby opisującej było to ,że otrzymany obraz nie znajduje potwierdzenia w diagnozie znajdującej się na skierowaniu.Ba ta lekarka nie potrafiła nawet znaleźć miejsca usuniętego guza i cały opis skoncentrowała na na zmianie opisanej w MR sprzed 4 lat.Podziwiam Panie , które tak bezprzecznie wierzą w diagnozy lekarskie. Sława profesorska okaleczyła mają babcie w 100% przekonaniu , żę guz na nerce jest guzem złośliwym przerzutowym z jelita grubego gdzie wcześniej usunieto złośliwego guza (potwierdziło niezależnie 4 moich znajomych lekarzy). Guz był zwykłą torbielą a Babcia została bez nerki. Twierdzono ,że Babcie umrze w ciągu 6m, gdyż nie poddała się chemii ani żadnemu wyniszczającemu leczeniu. Dzięki Bogu minęło 6 lat a Babcia ma się dobrze, a lekarze cały czas zastanawiają się dlaczego moja babcia żyje.Wbrew temu co mówią lekarze namawiający nas na wyniszczające kuracje z rak nie można się wyleczyć. To nie pierś jest chora , ale uszkodzenie łańcucha DNA i żadna amputacja tu nie pomoże!!!.Rak jest inny w każdym przypadku tak jak różne jest u każdego z nas DNA-Wystarczy przeczytać podręcznik z onkologii .Moja znajoma która zachorowała w tym samym czasie co ja jest już po amputacji obydwu piersi i choroba nadal postępuje.Oczywiście nie można nic nie robić .Przede wszystkim dieta ( brokuły , kapusta, orkisz, zero alkoholu ), olej lniany, selen , beta- caroten, koenzym ku 10 i bardzo duże dawki witaminy C min. 4000mg dziennie- o ile wytrzymują nerki no i guz brzozy i specjalne mieszanki ziołowe.Piszę ogólnie bo nie chcę nikomu zrobić krzywdy. Sama wszystko sobie ustaliła w oparciu o wiedzę z wielu żródeł i sama to na sobie wypróbowuję . Efekt jest taki , że nie mam żadnych zmian, przytyłam i czuję się bardzo dobrze. Przy czym prowadzę bardzo oszczędający tryb życia. zrezygnowałam z pracy na etacie, wysypiam się, dużo wypoczywam, unikam stresu, żadnych używek itp.Oczywiście jestem pod stałą opieką onkologiczną.Z badań wykonuję regularnie USG i MR . Unikam mamografii i jakichkolwiek prześwietlań. Moja dobra kondycja wprawia w osłupienie lekarzy i co dziwne spotkałam lekarzy którzy również nie wierzą w skuteczność chemii, temoksifenu , radioterepii, tylko jak twierdzą w leczeniu raka są procedury których muszą się trzymać. Zamierzam podzielić się swoimi doświadczeniami w mojej walce z rakiem ale musi upłynąc jeszcze trochę czasu aż przekonam się o skuteczności podjętej drogi. Agnieszko jeżeli odrzucasz konwencjonalne leczenie to zadaj sobie trud poznania przeciwnika i walcz z nim w inny sposób. Powodzenia i głowa do góry można z nim wygrać nie rujnując sobie życia ale to walka prze całe życie.Z tego nie można się wyleczyć bo nikt na dzień dzisiejszy nie potrafi naprawić łańcucha DNA.

« poprzedni wpis | następny wpis »