Odebrałam wyniki ze scyntygrafii: " Nie stwierdza się zmian typu meta." Superowo, fantastycznie, rezolutnie, bajkowo, szałowo, odjazdowo, rewelacynie, bombowo, elegancko, rozkosznie, pysznie
.... hop sa sa!!! .. hop sa sa!!!
.... tra la la ......... tra la la......
.... łoj di di di .... łoj di di di
.... ju ha!!! ........ ju ha!!!!
Oczywiście nie dopuszczałam myśli o tym że mogło by być inaczej. Nie mało wątpliwych przyjemności zaliczyłam ostatnimi czasy więc mój limit złych zdarzeń całkowicie się wyczerpał. Liczyłam na odrobinkę sprawiedliwości od życia i o Rajusa!!! odetchnęłam z ulgą, że to nie ten na "r" był przyczyną łupania w plecach. Przeciętnemu, zdrowemu człowieku gdy przydarzy się poszczyknięcie w boku nawet przez myśl nie przejdzie że mogą to być nowotworowe zmianach w kościach. Absurd. Kupuje w aptece plastry wygrzewające albo dobrą maść i masuje obolałe miejsce. Albo na przykład gdy boli go głowa. Co za wariat zakładał by że ma raka mózgu. Zażywa tabletkę przeciwbólową, ewentualnie utyskuje na brzydką pogodę a to że za wysokie ciśnienie atmosferyczne a to znów że za niskie i na tym kończy się cały ambaras. W przypadku osób które w przeszłości musiały walczyć z rakiem piersi, być może nawet u większości pacjentów onkologicznych sytuacja wygląda inaczej to znaczy nabiera nieco bardziej ekstremalnego charakteru. Poszczyknięcie w boku automatycznie przywołuje zaniepokojenie którego przyczyną nie jest sam fakt łamania w kościach ale czarna wizja nawrotu choroby.
Ni stąd ni z owąd pojawia się zły chochlik, który jątrzy wątpliwości i podszeptuje natrętne pytania.
- no powiedz! powiedz! Dlaczego tydzień temu bolał Cię kręgosłup?
- a kolano? Dlaczego od czasu do czasu rwie Cię kolano?
- a łokieć? Czy również planujesz go zignorować?
W pewnym momencie wszystkie znaki zapytania stają się realniejsze niż słońce na niebie a wszystkie fakty składają się w niemal stuprocentowa pewność. Przerzuty. Dramat. Horror. Strach ustępuje dopiero wtedy gdy kolejne USG, rezonans magnetyczny czy inna tomografia wykluczą taką ewentualność.
" na odcinku lędźwiowym kręgosłupa oraz w kościach palców obserwuje się zmiany artretyczne" - oto odpowiedz na moje pytania. Niedowiarygodne. Jak to możliwe? Osteoporoza - nie, stan zapalny - nie, zwyrodnienie - również nie ale artretyzm - tak.  Artretyzm w wieku 30 lat?? Nigdy wcześniej nie miałam problemów z kręgosłupem, skąd nagle pojawiło się zużycie kości w tak znacznym stopniu???? Zaczęłam grzebać w internecie. Chciałam dowiedzieć się coś więcej na temat mojej nowej przypadłości. Szybko doszłam do wniosku że owy artretyzm to ni mniej ni więcej jak błąd technika interpretatora. Na zdjęciu szkieletu, na odcinku lędźwiowym kręgosłupa widać było stan zapalny po leczeniu chemioterapią, której wyniszczający wpływ na kręgosłup jest sprawą oczywista i nie podlega dyskusji. U osób w młodym wieku owszem może wystapić znaczne zużycie kości i stawów ale najczęściej jest to związane z wyczynowym uprawianiem sportu czego ja na pewno nie robiłam. Nie wiem czy ktoś kto opisywał mój szkielecik wiedział że tydzień wcześniej zakończyła leczenie cyklofosfamidem i antracyklinami. Prawdopodobnie nie. Wprawdzie nie jestem lekarzem ale jak na mój gust jest to zwyczajny błąd interpretacyjny. Tym bardziej że wraz z upływem czasu bólu zanikł zupełnie i tylko czasem odczuwam delikatne pieczenie. A może artretyzm stary dziadek chwilowo sobie o mnie zapomniał :-)))
Wniosek:
Dałam się ponieść negatywnym emocjom i scyntygrafię zrobiłam zdecydowanie za wcześnie. Z nowymi fobiami muszę nauczyć się żyć w równowadze zachowując chłodny dystans do sprawy i jednocześnie nie bagatelizując potencjalnego zagrożenia. Zdrowy rozsądek, rozwaga i spokój są zawsze w cenie.

Wolna od metastasis