8 stycznia 2006 roku

Jurek Owsiak i Jego orkiestra grała w tym roku dla dzieci poszkodowanych w wypadkach. No to wychodzi na to, że grała też dla jednego ze swych kwestarzy, czyli dla mojej Młodej. Zbyt długo było różowo, zbyt długo.

Wstało to moje dziewczę bladym świtem, "ogaciło" się (przy intensywnych pohukiwaniach matki swej rodzonej, bo z gołym ... chciała lecieć, a mrozu dopakowało minus piętnaście stopni). Cały boży dzionek latała z pudełkiem zwanym puszką po mrozie, uzbierała blisko pięćset zł (duma i radość rozświetliła jej oblicze) i ciemną nocą wracała do domu.

Znaczy do samochodu, bo Ślubny po nią oczywiście pojechał. Zmęczone dziewczę było, ślepe (okulary w domu zostały) to i odstawiła piruet na chodniku, nietkniętym przez ciecia od wiosny. Wypakowała zwłokami tak niefortunnie, że łeb od tego skamieniałego lodu tylko odskoczył.

Do domu wlazła blada, skrzywiona i nieszczęśliwa. No i zaczęło się: kręci mi się w głowie, niedobrze mi, głowa mnie boli ....

Lekarz na Oddziale Ratunkowym zaordynował RTG głowy w dwóch pozycjach i wyszło, że na potylicy ma coś w rodzaju jaja gęsiego. Na szczęście wezwana na konsultację neurolog wykluczyła zmiany neurologiczne. Mamy jedynie wstrząs mózgu i wstrząśnienie błędnika.

Czy ja się będę powtarzać, jeśli gromko zakrzyknę: Boże dopomóż doprowadzić to dziecko do pełnoletności?!

Apropos Orkiestry: Młoda zeznała, że gdy tak kwestowała o chłodzie, najgorsze były Moherowe Berety. Jeden taki beret powiedział dziecku memu, aby za uzbierane pieniądze kupiły Owsiakowi różaniec, a inny taki beret rzekł, że nic nie da, bo Ojciec Rydzyk zabronił! Bez komentarza.